سرطان همانطور که بر سلامت جسمی شما تأثیر می‌گذارد، می‌تواند احساسات مختلفی را نیز به وجود آورد که ممکن است به آن‌ها عادت نداشته باشید یا قبلا تجربه نکرده باشید. همچنین می‌تواند احساسات موجود را تشدید کند. این احساسات ممکن است روزانه، ساعتی یا حتی دقیقه به دقیقه تغییر کنند. این موضوع چه در حال درمان باشید، چه درمانتان تمام شده باشد، یا یک دوست یا عضو خانواده باشید، صادق است. این احساسات همه طبیعی هستند.

ارزش‌هایی که با آن‌ها بزرگ شده‌اید، اغلب بر نحوه تفکر و مقابله شما با سرطان تأثیر می‌گذارند. برای مثال، برخی افراد:

• احساس می‌کنند باید قوی باشند و از دوستان و خانواده‌شان محافظت کنند. (یعنی در طول زندگی اینطور یاد گرفته اند که قوی بودن و محافظت از خانواده مهم است )
• به دنبال حمایت می‌گردند و به کسانی که دوستشان دارند یا دیگر بازماندگان سرطان روی می‌آورند.(مثلاکسانی که در طول زندگی یاد گرفته اند حمایت گرفتن از دیگران خوب است)
• از مشاوران یا دیگر افراد حرفه ای کمک می‌خواهند.
• به ایمان خود روی می‌آورند تا به آن‌ها در مقابله با بیماری کمک کند.

هر تصمیمی که بگیرید و به هر کدام از روش های بالا که عمل کنید، مهم است که کاری را انجام دهید که برای شما درست است و احساس بهتری پیدا میکنید و مهم است که خودتان را با دیگران مقایسه نکنید. دوستان و اعضای خانواده شما ممکن است برخی از همین احساسات را داشته باشند. و ممکن است احساسات شما و اعضای خانواده شبیه نباشند .ممکن شما تمایل داشته باشید از مشاوران حرفه‌ای کمک بگیرید ولی برخی از اعضای خانواده مشاوره مذهبی را تایید کنند . این موضوع نباید باعث ایجاد اختلاف بین شما شود. میتوانید هر دو راه را امتحان کنید یا اگر احساس راحتی می‌کنید، این اطلاعات را با آن‌ها به اشتراک بگذارید و بخواهید که به تصمیم شما احترام بگذارند.

• احساس کلافه‌گی

وقتی برای اولین بار متوجه می‌شوید که سرطان دارید، طبیعی است که احساس کنید زندگی‌تان از کنترل خارج شده است و این می‌تواند به دلایل زیر باشد:

• نگران این هستید که آیا زنده می‌مانید.
• برنامه روزانه‌تان با ویزیت‌های پزشک و درمان‌ها مختل می‌شود.
• مردم از اصطلاحات پزشکی استفاده می‌کنند که شما نمی‌فهمید.
• احساس می‌کنید نمی‌توانید کارهایی که دوست دارید را انجام دهید.
• احساس بی‌پناهی و تنهایی می‌کنید.

حتی اگر احساس می‌کنید کنترل اوضاع از دستتان خارج شده، این را بدانیدکه راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید کنترل را به دست بگیرید. یادگیری هرچه بیشتر درباره سرطان و درمان آن می‌تواند کمک کند. هرچه بیشتر درباره بیماری‌‌تان بدانید، احساس کنترل بیشتری خواهید داشت. از پزشک خود سوال بپرسید و از گفتن اینکه چیزی را نمی‌فهمید، نترسید.

برای برخی افراد، تمرکز بر چیزهایی غیر از سرطان تا جای ممکن ، احساس بهتری به آنها می‌دهد. اگر تمایل و انرژی دارید، سعی کنید در فعالیت‌هایی که از آنها لذت می‌برید مانند موسیقی، صنایع دستی، خواندن یا یادگیری چیزهای جدید شرکت کنید.

• ترس و نگرانی

شنیدن اینکه سرطان دارید ترسناک است. ممکن است از موارد زیر بترسید یا نگران باشید:

• درد داشتن، چه از سرطان و چه از درمان
• احساس بیماری یا تغییر ظاهر به دلیل درمان
• مراقبت و اهمیت دادن به خانوادهتان
• پرداخت صورت‌حساب‌ها
• حفظ شغل‌تان
• مرگ

برخی ترس‌ها درباره سرطان به علت داستان‌ها، شایعات یا اطلاعات نادرست هستند. . معمولاً داشتن اطلاعات کافی به شما کمک می‌کنند که ترسها و نگرانی هایتان کمتر شوند. بیشتر مردم وقتی حقایق را می‌آموزند، احساس بهتری دارند. آنها کمتر می‌ترسند و می‌دانند چه انتظاری داشته باشند. حتی برخی مطالعات نشان می‌دهند افرادی که اطلاعات کافی درباره بیماری و درمان خود دارند، بیشتر احتمال دارد که برنامه‌های درمانی خود را دنبال کنند و سریع‌تر از سرطان بهبود یابند نسب به افرادی که اطلاعات کافی ندارند.

• استرس و اضطراب

هم در طول درمان و هم پس از آن، طبیعی است که به دلیل تغییرات زیادی که در زندگی‌تان رخ می‌دهد، استرس داشته باشید. بسیاری از افراد در مورد مسائلی مانند موارد زیر دچار سردرگمی یا استرس می‌شوند:

• آیا بیمه هزینه آزمایش‌ها و درمان را پوشش می‌دهد؟
• کجا می‌توان حمایت عاطفی پیدا کرد؟
• چگونه می‌توان در انجام کارهای روزمره کمک گرفت؟
• سرطان چگونه بر زندگی کاری آن‌ها تأثیر خواهد گذاشت؟
• چگونه می‌توان برای رفت و آمد به کلینیک کمک گرفت؟

استرس می‌تواند مانع از بهبودی کامل بدن شما شود بنابراین مهم است که در اوایل درمان در مورد مسائلی مانند موارد بالا با کسی صحبت کنید یا از یکی از اعضای خانواده یا دوستان بخواهید که برای شما بپرسند. به عنوان مثال:

• اگر به کمک در مسائل بیمه یا مالی نیاز دارید، با تیم مراقبتی خود صحبت کنید تا از نگرانی‌های شما آگاه شوند. سپس با حسابداری بیمارستان صحبت کنید و از آن‌ها راهنمایی بخواهید.
• برای حمایت عاطفی و عملی، از مددکار اجتماعی بیمارستان یا پرستار خود بپرسید منابعی که می‌توانند به شما کمک کنند را معرفی کنند.

اضطراب به این معناست که شما نگرانی اضافی دارید، نمی‌توانید آرامش داشته باشید و احساس تنش می‌کنید. ممکن است متوجه شوید که:

• ضربان قلبتان بالا و سریع است.

• سردرد یا درد عضلانی دارید.
• احساس گرسنگی نمیکنید یا زیادی غذا می‌خورید.
• احساس تهوع یا اسهال دارید.
• احساس لرزش، ضعف یا سرگیجه دارید.
• احساس خفگی در گلو و سینه دارید.
• خیلی زیاد یا خیلی کم می‌خوابید.
• تمرکز کردن برایتان سخت است.

اگر هر یک از این احساسات را دارید، با پزشک خود صحبت کنید. اگرچه این‌ها علائم رایج استرس و اضطراب هستند، اما باید مطمئن شوید که ناشی از داروها یا درمان نیستند.

اگر نگران استرس خود هستید، از پزشکتان بخواهید که یک مشاور برای صحبت با شما پیشنهاد دهد یا درباره گروه‌های حمایتی آنلاین یا حضوری بپرسید. همچنین می‌توانید بپرسید که آیا کلاسی وجود دارد که روش‌های مقابله با استرس را آموزش دهد. بسیاری از کلاس‌ها و اپلیکیشن‌های آنلاین نیز وجود دارند که با تمرینات ذهن و بدن، مدیتیشن و سایر روش‌ها به کاهش استرس کمک می‌کنند. کلید این است که راه‌هایی برای کنترل استرس خود پیدا کنید و نگذارید استرس شما را کنترل کند. (به گروه‌های حمایتی سرطان مراجعه کنید.)